این آدرس غلط دادن است
که "تحریم، به ضرر تحریم کنندگان است
که "تحریم، به ضرر تحریم کنندگان است
وبلاگ نامه های ایرونی
این درست که رفاه خریداران نفت در کشورهای صنعتی محدودتر می شود و شاید برای شش ماه یا یک سال در بازده تولیدات و صادرات و اقتصادشان اثرات سوئی بگذارد، اما آنها در تمام طول مذاکرات هم به این مساله فکر کرده اند. کوتاه آمدنشان نه به دلیل وحشت از ما، که به دو دلیل اساسی دیگر بوده است. یکی آن که تا حد ممکن محدودیت اقتصادی و رفاهی به ملت هاشان تحمیل نشود و در عین حال فرصت هم داشته باشند تا به جایگزین و راه حل فکر کنند. سوال اصلی اما این است که ما چه می کنیم؟ همان طور که تهدید کرده ایم؛ "منطقه را به آشوب می کشیم"؟ "ترور و وحشت را گسترده تر می کنیم"؟. تا کی و تا کجا؟ تحریم دراز مدت، اگر صورت گیرد، ما را به کجا می برد؟ وقتی نفت را نخرند، تا کجا می توانید با ترور و نا امنی در عراق و فلسطین به آنها فشار بیاورید؟ مگر نه این که این اهرم های زشت فشار، به دلارهای نفتی وابسته است؟ وقتی دلارها نباشد، جان کدام بمب گذار انتحاری را می خرید؟ به ده سال تحریم رژیم عراق فکر کرده اید که چگونه ملتی را به زانو درآورد تا در طول سه هفته نیروی دفاعی اش مثل برف آب شد؟ وقتی سقوط هر هفته ی هواپیماهایتان را گردن "کمبود وسایل" می گذارید، چند موشک "شهاب" می توانید روی اسراییل بیاندازید، و تا چه مدت؟ تحریم، جان چند هزار کودک را روزانه از کم غذایی و بی شیری می گیرد؟ برای یک قدرت پوشالی، تا کجا از شیر و جان ملتی هزینه کرده اید؟ در معادلات بین المللی چقدر باید ساده لوح باشیم که خیال کنیم از این طریق می شود جهانی را علیه زورمداران به شورش واداشت؟ برای کدام هدف؟ ظهور امام زمان؟
http://iruniha.persianblog.com/
