در مورد بُحــران اتمــی
رضا پهلوی
هم میهنان عزیزم،
در آستانۀ بیست وهشتمین سالِ بُحران زایـی و بُحران زیستـی رژیم جمهوری اسلامی، ایـران در معرض بزرگترین خطرِ تاریخ معاصر خود قرارگرفته است.
این بار، دیگر جنگی با همسایه ای کوچک نیست که با تمام بی لیاقـتی و اشتباهات شگفت انگیز سیاسی و نظامی زمامداران رژیم بشود، بـا فـدا کـردن هفتصد هـزار تَـن از فرزندان دلیـر ایـران و علیل شدن دو میلیون دیگر و داغدار کردن خانواده ها و ویرانی ایران، ازاین مرز و بوم دفاع کرد.
امروز بــا گذشت زمــان و تشدیدِ بُحـران ها و فَقـر و ظلمِ روزافـزونِ در سرتاسر کشور منجملـه در مناطــقِ مــرزی، و روشن تـر شدنِ ماهیــت و انگیزه هـای رژیم، دیگــر جمهــوری اسلامی در شرایطی نیست که بتواند در مقابل مجموعۀ قدرت های بزرگ جهان آزاد، قد علَم کند.
بُحران زایی مُستَمرِ رژیم دلایـل بُنیـادی دارد: علت وجـودی جمهوری اسلامی گُستـَرِشِ این نوع حکومت در جهان است، نه حفظِ منافع مردم ایران. قانون اساسی رژیم بر ایجاد سپاه مکتبی ای تاکید دارد کـه رِسالَتش « گسترش حاکمیت قانــون خـدا در جهـان است.» در این راه، رژیم بــا دخالت در امور داخلی کشورهای منطقــه و حمایت از تــروریسم و گروه های افراطـی مذهبـی از هیـچ سرمایه گذاری دریغ نکرده است. در نتیجه، جای هرگونه اعتمادی از سوی جهانیان نسبت به خود را از بین برده است.
بدیهــی است جهانـی کــه تحمیل این نـوع حکومت را نمی خواهـد، و تعبـیر جمهوری اسلامی از قانـون خدا را نمی پذیـرد، در مقابلـۀ دائمی بـا جمهوری اسلامی قـرارمیگیرد. از این روست کـه وجود جمهوری اسلامی به مانع اصلی تَحَقُقِ حَقِ مُسلَمِ ایران به فنآوری هسته ای بَدَل می شود
.
مگر پیش از سلطـۀ جمهوری اسلامی همین آمریکا و فرانسه و آلمان نبودند کـه بـرای فروختن نیروگاه های اتمی خود به ایران با یکدیگر رقابت می کردند؟ مگر برجسته تـرین دانشگاه علمی و فنآوری آمریکا نبود که برنامۀ آموزش عالی ای برای دانشجویان ایرانی تهیه دید؟ با تداوم آن برنامه هـا ما به سهولت می توانستیم تا بـــه امروز ۳۰ نیروگـاه مجهـز واَمن، با ظــرفیت ۳۶ هزار مگاوات داشته باشیم که می توانست پاسخگوی نیازهای یک ایرانِ صنعتی پیشرفته باشد.
بجای آن چشم انــدازِ، نـزاع کنونـی جمهوری اسلامی بـا جهان، بنیـۀ اقتصاد ایـران را هــر روز بیشــتر به تحلـیل می بَــرَد. فــرارمغــزهـا و سرمایـه، ترکیب رکـود و تـورم، بیکـــاری و فقـــر، رژیم را از پاسخگویی به مسایل ابتدایی معیشت مردم عاجـز می کند، لذا با ایجاد بحران های ملی و بین المللی می کوشد تا توجه مردم را از عجزِ و ناتوانی خود منحرف کند. حتی وقتی منطِق به زمامـداران رژیم حُکــم میکند که آخــر خطــی که در پیش گرفته انـد نـابودی ایران است، در یک خَلسـۀ خُــرافی فرو میروند و انهـدام جمعی را موهبتی عاشورایی جلوه میدهند.
با نگاهی عاری از مسئولیت به استقبال نتایجی بسیار وخیم تر از جنگ هشت ساله با عراق می روند تا شعار شوم « جنگ نعمت الهی است » را دوباره سر دهند و این بار بجای کربلای صدام، کربلای اتمی راه بیاندازند، غافل از اینکه این بار نمی توانند در سایۀ تعزیه به حیات خود ادامه دهند.
هم میهنانم،
وظیفۀ تاریخی ما مردم ایــران در چنیـن شرایطـی روشن است: قـبل از رسیدن به پــرتگاهی که نزدیک است ما می باید سُــکانِ را از دست جمهوری اسلامی بگیریم و کشور را به ساحل نجات برسانیم. این مهم، بالاتــر از اختلافات عقیـده و مواضع احـزاب، سازمان هــا و رهبـران سیاسی است. تمام این اختلافات پس از بــدست آوردن آزادی و حضور مردم ایران در صحنـۀ انتخاب به رقابت سازنده بَدَل میشود، ولی این اختلافات سیاسی و عقیدتی امروز نباید مانع این باشد که ما با هــم و به نــام مردم ایران از آنان که می خواهند با سرنوشت ما بازی کنند با قاطعیت بخواهیم:
یک – ما مردم ایـــران از جمهوری اسلامی، و ســه کشور اروپایــی که از حمایت ایــالات متحدۀ آمریکا و اتحادیۀ اروپا برخوردارند، می خواهیم که جزئیات مذاکرات هسته ای را منتشر کنند. از آنجا که سرنوشت ما در گرو این مذاکرات است اطلاع از جزئیات آن، حق مسلم ماست.
دو – ما مردم ایران از جمهوری اسلامی می خواهیم که گــزارش تحقیقات محققین ومتخصصین دانشگاه تهران راجع به نیروگاه بوشهر و خطری که برای محیط زیست ما بوجود میآورد منتشر کند. مُضافا می خواهیم که سانسـورمطبوعات در ایران متوقف شود تا مردم ایــران از این خطــر اگاه شوند، و فضــای بحث آزاد دربارۀ موضوعی که میتواند جــان و سلامت فرزنـدان ایــران را تهدید کند باز شود.
سه – مــا می پرسیم چــرا مجلس اسلامی بــه وظیفــه ای که در مقابل قانــون اساسی خــــودش در مورد روشن کردن افکــارعمومی دارد عمــل نمی کـند و با بحث پیــرامون بُحــران هسته ای، ملت ما را از جزئیات و عواقب تصمیمات جمهوری اسلامی آگاه نمی سازد.
چهار – ما مردم ایران هر دولتی را از حملۀ نظامی به ایران برحذر میداریم و اخطار میکنیم که فرآیند دیپلوماسی کنونی فقط اهدای بلاعــوض زمان برای مسلــح شدن جمهوری اسلامی است. تنها راه بُـرُون رفت از این بُحران کوشش همه جانبه برای احقــاق حقوق بشر و دموکـراسی در ایران است. از این رو ما از دموکراسی های جهان می خواهیم که نه فقط با جمهوری اسلامی که نمایندۀ مردم ایران نیست بلکه با صاحب نظــران و آزادیخواهـان ایران از هر راه ممکن منجمله سازمان ملل به مذاکره بنشینند.
پنج – ما مردم ایـران از نیروهـای مسلح و آن کارگـزاران دلسـوز و با کفـایت دولت که میدانند جهالت و ظلـم رهبـران جمهوری اسلامی مانـع ثمربخشی کوشش آنان بـرای حـل مشکلات مردم است میخواهیم که به مردم ایران در راه دموکراسی و حقوق بشر بپیوندند.
هم میهنان عزیزم،
وقت تَنگ است! وظیفۀ عاجل ما مردم ایران این است که با خِرَد وهمبستگی ملی برجهل و ظلم نقطۀ پایان بگذاریم، و رفاه و کِرامت انسان و حقوق بشر را در ایران برقرار کنیم.
خداوند نگهدار ایران باد
پنجشنبه ۱۳ بهمن ماه ۱۳۸۴
