چند روز است موضوعی ذهنم را بدجوری مشغول کرده٬ گفتم بد نیست آنرا در اینجا مطرح کنم.
ببینید بطور کلی فعالین سیاسی چه در داخل و چه در خارج به دو دسته تقسیم میشوند:
۱- گروهی هستند که معتقدند این نظام درست بشو نیست و باید عوض شود. این گروه معتقد است عملکرد بیست و هفت - هشت ساله جمهوری اسلامی موید آن است که این حکومت هیچ ایده مخالفی را تحمل نمیکند و همواره در صدد سرکوب و حذف دگر اندیشان است. از سرکوب گروههای انقلابی در اوایل پیروزی انقلاب بگیر تا نوبت به سرکوب نیروهای خودی و طرفدار حفظ نظام مثل ملی مذهبی ها و این اواخر هم سرکوب نویسندگان و روزنامه نگاران مسلمان مثل گنجی و عبدی و یا افرادی مثل آیت الله منتظری و غیره و غیره.
خلاصه حرف این گروه این است که این نظام بهیچوجه اصلاح پذیر نیست و لذا بقیه فعالیتها در این جهت است که این نظام تغییر یابد. (چگونه؟ فعلا کاری به آن نداریم)
۲- اما گروهی هم هستند که معتقدند این نظام اصلاخ شدنی است و لذا همه فعالیتهای آنها در جهت حفظ نظام است و امید آن را دارند که بالاخره روزی اصلاحات در این مملکت تحقق خواهد یافت. (چگونه؟ فعلا کاری به آن نداریم)
اکنون روی سخنم با شما هموطنان عزیزی است که همانند گروه دوم فکر میکنید.
من فقط یک سوالی دارم که آنرا با زبان خوش مطرح میکنم و امیدوارم شما هم عصبانی نشوید و جواب آنرا با زبان خوش بدهید و اگر جوابش را هم نمیدانید لااقل روی آن کمی فکر کنید.
و اما سوالم این است :
« به چه دلیل گروه دوم فکر میکند این نظام اصلاح شدنی است؟ یعنی شما چه چیزی در این نظام دیده‌اید و یا می‌بینید که خیال میکنید این نظام درست شدنی است؟ آیا میتوانید این نحوه نگرش خود را اثبات کنید؟»
ما سالهاست که ادله گروه اول را شنیده و خوانده‌ایم ولی هیچگاه ندیدیم یکنفر از گروه دوم بیاید و اثبات کند که بله این حکومت مثلا به این دلیل و آن دلیل قابلیت تحمل اصلاحات را دارد.
ببینید بطور کلی فعالین سیاسی چه در داخل و چه در خارج به دو دسته تقسیم میشوند:
۱- گروهی هستند که معتقدند این نظام درست بشو نیست و باید عوض شود. این گروه معتقد است عملکرد بیست و هفت - هشت ساله جمهوری اسلامی موید آن است که این حکومت هیچ ایده مخالفی را تحمل نمیکند و همواره در صدد سرکوب و حذف دگر اندیشان است. از سرکوب گروههای انقلابی در اوایل پیروزی انقلاب بگیر تا نوبت به سرکوب نیروهای خودی و طرفدار حفظ نظام مثل ملی مذهبی ها و این اواخر هم سرکوب نویسندگان و روزنامه نگاران مسلمان مثل گنجی و عبدی و یا افرادی مثل آیت الله منتظری و غیره و غیره.
خلاصه حرف این گروه این است که این نظام بهیچوجه اصلاح پذیر نیست و لذا بقیه فعالیتها در این جهت است که این نظام تغییر یابد. (چگونه؟ فعلا کاری به آن نداریم)
۲- اما گروهی هم هستند که معتقدند این نظام اصلاخ شدنی است و لذا همه فعالیتهای آنها در جهت حفظ نظام است و امید آن را دارند که بالاخره روزی اصلاحات در این مملکت تحقق خواهد یافت. (چگونه؟ فعلا کاری به آن نداریم)
اکنون روی سخنم با شما هموطنان عزیزی است که همانند گروه دوم فکر میکنید.
من فقط یک سوالی دارم که آنرا با زبان خوش مطرح میکنم و امیدوارم شما هم عصبانی نشوید و جواب آنرا با زبان خوش بدهید و اگر جوابش را هم نمیدانید لااقل روی آن کمی فکر کنید.
و اما سوالم این است :
« به چه دلیل گروه دوم فکر میکند این نظام اصلاح شدنی است؟ یعنی شما چه چیزی در این نظام دیده‌اید و یا می‌بینید که خیال میکنید این نظام درست شدنی است؟ آیا میتوانید این نحوه نگرش خود را اثبات کنید؟»
ما سالهاست که ادله گروه اول را شنیده و خوانده‌ایم ولی هیچگاه ندیدیم یکنفر از گروه دوم بیاید و اثبات کند که بله این حکومت مثلا به این دلیل و آن دلیل قابلیت تحمل اصلاحات را دارد.
واضح است؟ یا توضیح بیشتری بدهم
