جمشید پیمان:
زآن مه گیسو پریشانم بگو
...............................
.
باز از ایران ویرانم بگو
از پریشان حالي جانم بگو
شرحه های سینه بنگر ازفراق
از غم بی حد هجرانم بگو
می کند دلتنگ این جنگل مرا
از کویر تفت سوزانم بگو
آفتاب و سایه اش جان بخش بود
از خروش بحر عمانم بگو
پیر نیشابور می غرد هنوز؟
باز ازتندیس عصیانم بگو 1
می زند زخمه به دل شیدای روم؟ 2
از رباب همدم جانم بگو
ناله ها آید بگوشم بی شمار
از حصار نای و سلمانم بگو3
دجله را دانم که گرید روز وشب
از شکست کاخ و ایوانم بگو
بی صدا افتاده مرد کوه کن
ازفغان طاق بستانم بگو
سعدی اینجا نیست جز در کار گل
قصه ی گل از گلستانم بگو
جان حافظ زین خزان افسرده شد
از بهار باغ کارانم بگو
می، زنی پنهان ، زترس محتسب
از صفای شادخوارانم بگو
بس حدیث حور و غلمان خوانده ام
زایزدان، ز امشاسپندانم بگو
برشمردی بی وفائی های چرخ
از وفاداریّ یارانم بگو
گرچه ایمان فلک رفته به باد
...............................
.
باز از ایران ویرانم بگو
از پریشان حالي جانم بگو
شرحه های سینه بنگر ازفراق
از غم بی حد هجرانم بگو
می کند دلتنگ این جنگل مرا
از کویر تفت سوزانم بگو
آفتاب و سایه اش جان بخش بود
از خروش بحر عمانم بگو
پیر نیشابور می غرد هنوز؟
باز ازتندیس عصیانم بگو 1
می زند زخمه به دل شیدای روم؟ 2
از رباب همدم جانم بگو
ناله ها آید بگوشم بی شمار
از حصار نای و سلمانم بگو3
دجله را دانم که گرید روز وشب
از شکست کاخ و ایوانم بگو
بی صدا افتاده مرد کوه کن
ازفغان طاق بستانم بگو
سعدی اینجا نیست جز در کار گل
قصه ی گل از گلستانم بگو
جان حافظ زین خزان افسرده شد
از بهار باغ کارانم بگو
می، زنی پنهان ، زترس محتسب
از صفای شادخوارانم بگو
بس حدیث حور و غلمان خوانده ام
زایزدان، ز امشاسپندانم بگو
برشمردی بی وفائی های چرخ
از وفاداریّ یارانم بگو
گرچه ایمان فلک رفته به باد
باز هم زآن کوه ایمانم بگو
چند گویی کس به میدان رو نکرد
از دلیران سجستانم بگو
زین ستم کاران بسی خونین دلم
از قیام سر به دارانم بگو
بینم اینک دشمنانت شادکام
از شرنگ تلخ درجانم بگو
می کشد درخود مرا موج بلا
قصه ای از مرغ توفانم بگو
من در اینجا یوسفی بی عزتم
از پشیمانیّ اخوانم بگو
کی رود این تلخ کامی ها ز یاد
باز هم از قلب نالانم بگو
از زنان تیره روز بی پناه
از حدیث سنگسارانم بگو
حرمت شیرین به جا نامانده است
زآن مه گیسو پریشانم بگو
قصر شیرین را مگر بینم به خواب
از خرابی های گیلا نم بگو
سوخت اندر آتش آبادان من
مانده چیزی گر از آن، زآنم بگو
خوش بجوش ای سینه ی بی تاب من
آن که میخواهد دل و جانم بگو
عشق من ، دانی که ایران منست
پس سخن با من ز ایرانم بگو
.....................................
1- خیام 2- جلال الدین بلخی3- مسعود سعد سلمان
چند گویی کس به میدان رو نکرد
از دلیران سجستانم بگو
زین ستم کاران بسی خونین دلم
از قیام سر به دارانم بگو
بینم اینک دشمنانت شادکام
از شرنگ تلخ درجانم بگو
می کشد درخود مرا موج بلا
قصه ای از مرغ توفانم بگو
من در اینجا یوسفی بی عزتم
از پشیمانیّ اخوانم بگو
کی رود این تلخ کامی ها ز یاد
باز هم از قلب نالانم بگو
از زنان تیره روز بی پناه
از حدیث سنگسارانم بگو
حرمت شیرین به جا نامانده است
زآن مه گیسو پریشانم بگو
قصر شیرین را مگر بینم به خواب
از خرابی های گیلا نم بگو
سوخت اندر آتش آبادان من
مانده چیزی گر از آن، زآنم بگو
خوش بجوش ای سینه ی بی تاب من
آن که میخواهد دل و جانم بگو
عشق من ، دانی که ایران منست
پس سخن با من ز ایرانم بگو
.....................................
1- خیام 2- جلال الدین بلخی3- مسعود سعد سلمان
