رئيس نهاد نمايندگي ولي فقيه در دانشگاه ها:

این مردم محنت زده

- احمد باطبی-

تاریخ این ملت سراسر به جز التهاب و کشمکش و نا امنی چیز دیگری نبوده است . هرگاه شادی و موفقیتی می آمد ، نگرانی ازدست دادن آن بیش از خود شادمانی خودنمایی میکرد و هر گاه مصیبتی نازل میشد، نزول آن به بدترین شکل ممکن می انجامید .
دیدی اینچنینی از آنچه که این ملت تحمل کرده است ، دیدی افراطی و سیاه نیست . چراکه با گذری سطحی بر تاریخ سیاسی اچتماعی ملت ایران ، بارمصائبی راکه این ملت تحت نام ملت ، توده ، خلق ویا هر عبارت دیگر به دوش کشیده است ، به وضوح لمس خواهیم کرد . باری که سنگینی آن از گناه استبداد داخلی و خارجی افزون بوده و نه از کردار ملت . و حالا جامعه جهانی فرصت کوتاهی را به حکومت ایران داده تا موضع خود را در قبال برنامه های هسته ای ، با خواست جهانی هماهنگ کند .ودر غیر این صورت عاقبت آن از دو حالت خارج نخواهد بود...حمله ...تحریم
از آنجایی که استراتژی حکومت ایران به هیچ الگوی شناخته شده ای منطبق نیست ، نمی توان پیشبینی صحیح و قابل اعتمادی از تحولات داشت ، اما در ابتدایی ترین شکل ممکن جامعه جهانی گزینه تحریم رادر قبال ایران دردستور کار خود قرار خواهند داد .ودر صورت بروز این حالت عواقب آن ، برگ دیگری از دفتررنج محنت این مردم رقم خواهد زد .
چراکه در دنیای متمدن کنونی ، مناسبات نوین و چسبنده اچتماعی چه در حوزه داخلی و چه درحوزه جهانی هر پدیده ای را وابسته به دیگری نموده است و محدودیت در هر قسمت ، عملکرد بخش عمده ای از مجموعه را مختل خواهد کرد .
اخیرا برخی از فعالین و نخبه گان اشاراتی را به چگونکی اعمال این تحریم ها و ارائه راه کارهای ابتدایی داشته اند . مثلا جلو گیری از مسا فرت های خارجی مقامات حکومتی . اما واقیت اینجاست که شبکه ارتباطی حکومت ایران به جهت برقراری ارتباط با دنیای خارج و تامین اهداف مورد نظر به شکلی خود را سازمان داده است که با قدری تغیردر ساختار خود نظیر جایگزینی واسطه ها و ایجاد کانالهای مافیایی به سادگی از پس محدودیت های اینچنینی برخواهد آمد.واین نحوه عملکرد تجربه ای است از سال 57 و با پشتوانه تمریناتی نظیر جنگ ایران و عراق.در واقع اعمال تحریم به جز دستاویزی برای حکومت در توجه نابسامانی های بعدی و اعمال سرکوب بیش از پیش ، حاصل دیگری در بر نخواهد داشت .اولین مخاطب تحریم به هر شیوه کسی به جر ملت نخواهد بود و این یک واقیت است .علاوه بر این آیا پیکر نحیف اچتماع توان تحمل بار این چنینی را خواهد داشت؟
با اعمال این تحریم به طور قطع راه کار های جدیدی هم کشف خواهد شداما در کارنامه مبارزاتی سالهای اخیرمواردی به چشم میخورد که اندیشیدن در موردآن بی ثمر نخواهد بود . به عنوان مثال طرح رفراندوم مهندس عباس امیر انتظام که انجام رفرانوم با راهکار های حقوقی وزیر نظر سازمان ملل متحدرا پیشنهاد نموده بود ویا رفراندوم دیگرکه برای اولین بارامضاء بسیاری از شخصیتها را که تا آن زمان با رعایت فاصله از یکدیگرمطرح بودند را در کنار هم جمع نمود و تجربیاتی اینچنینی.
اکنون که عدم مشروعیت حاکمیت در حوزه جهانی به اوج رسیده وشکاف دربخشهای مختلف حاکمیت نمود عینی پیدا کرده بهترین فرصت است که با پیگیری راهکاری مبتنی بر عقلانیت جامه جهانی را متقاعد سازیم تا با جایگزنی تجربیاتی اینچنینی به جای تحریم شرایطی را ایجاد نماید که هم مسئله هسته ای ایران به نتیجه دلخواه برسد و هم بار عواقب تحریم از دوش بدنه اچتماع برداشته شود . بدیهی است که موازین حقوقی بین المللی به خودی خود مانعی در این راه خوهد بود اما قوانین به عنوان قراردادهای اچتماعی قابل تغیری هستند که تا کنون بار ها تحت عناوین مختلف تغیر کرده اند ودر صورت لزوم با تلاشی کارشناسانه امکان بازنگری یا تفسیر مناسب آن وجود دارد.
مطمعاً عدم توجه جدی به این فرصت تاریخی ، فرصت سوزی دیگری خواهد بود که شاید هیچ گاه جبران آن امکان پذیر نباشد.