وبلاگ آوای رهایی

وحشت از آزادی

روز زن

در دانشگاه علم و صنعت

وبلاگ آوای رهایی

پیش از مراسم: نگهبانی دانشگاه مانع از حضور زنان غیر دانشجو در دانشگاه می شود. عده ای از مخالفین شب گذشته تمام تبلیغات و پوسترها را کنده اند، اجازه پخش موزیک جنبش زنان داده نمی شود. تنی چند شب گذشته با خانم داوودی مهاجر تماس می گیرند و او را تهدید می کنند، التهاب در چهره همه نمایان است، دختران دانشجو با حضور خود مخالفین برگزاری مراسم را ناکام می گذارند

مراسم شروع می شود. الهام شهسوارزاده سردبیر تنها روزنامه دانشگاه علم و صنعت پشت تریبون می رود و می گوید از آن جا که اقایان هیات نظارت با زنان مشکل داشتند نام مراسم را به وحشت از آزادی تغییر دادیم. خلاصه ای ارایه می شود از توهین ها و تهدیدهای مسولین دانشگاه. آن ها فعالان زن را مشتی هرزه که به دنبال نمایش اندام هایشان هستند می نامند. همین طور از لغو سخنرانی مرضیه مرتاضی لنگرودی گفته می شود به بهانه این که او زن پیمان از مبارزین ملی مذهبی است

سخنرانی داوودی مهاجر شروع می شود از خشونت علیه زنان، تبعیضات قانونی و عدم آزادی های زنان می گوید. این سخنان با کف زدن های دانشجویان همراه می شود. در بیرون سالن کتاب مردم شناسی جنسیت با استقبال گسترده دانشجویان مواجه می شود. تمام مراسم تنها به دست دختران می گردد. در طول این سال ها کمتر چنین مراسمی دیده بودم. دهان فعالان دانشجویی باز مانده است. مراسمی تاثیر گزار و در عین حال بدون هیچ خشونت. اما مهمتر از همه حضور نزدیک به 30 پسر در مراسم بود که نشان از عمیق شدن حمایت از زنان دارد

مراسم با خواندن بیانه ای که نسرین زحمتش را کشیده بود و امضای بیش از 20 تن از فعالین حقوق بشر دانشگاه و گالری عکس پایان می پذیرد

مراسم 8 مارس علم و صنعت برگی روشن در تاریخ این دانشگاه از حضور و فعالیت زنان بود. تا هم اعتراضی باشد به قوانین ضد زن و هم چشمان دیگر فعالان را به قدرت آن ها باز کند

http://avayehrahayi.blogspot.com/2006/03/blog-post_114173466130300060.htmlسه شنبه 16 اسفند 1384- 7 مارس 2006

بیانیه جمعی ازدانشجویان دانشگاههای ایران و فعالان اجتماعی

در اعتراض به ممانعت از برگزاری روز جهانی زن

وبلاگ نیما نسرین

وزارت علوم، تحقیقات و فناوری در سالهای اخیر همواره تلاش می کرد برنامه های مربوط به روز جهانی زن به نحوی محدود و کم اثر برگزار شود اما امسال این عزم به صورتی عریان و هماهنگ در قالب ممنوعیت برگزاری هر گونه مراسم بزرگداشت روز جهانی زن (8 مارس) اعمال شد.

اگرچه برای ما روشن نیست که این عزم ریشه در کدام منطق و تحلیل دارد اما مدیریت دانشگاهها با این بهانه که در ایران تنها روز میلاد حضرت فاطمه (س) روز زن است از صدور مجوز برگزاری مراسم و بزرگداشتها خودداری کرده اند. معلوم نیست چرا مدیریت وزارت علوم می پندارد تنها یک روز در سال باید به عنوان روز زن دانسته شود و اصولا چرا این حساسیت ، تنها در مورد روز جهانی زن بروز می کند و مثلا شامل روز جهانی کودک، کارگر و ... نمی شود؟ روز جهانی زن در اصل نمادی از همراهی و هم آوائی زنان در دنیا است که به صورت سمبلیک به همه مصادیق و مظاهر تبعیض جنسیتی و خشونت علیه زنان اعتراض می شود. آیا این اقدام سمبلیک منافاتی با بزرگداشت مقام حضرت فاطمه دارد؟

ما معتقدیم این بهانه ها نه تنها نمی تواند وجدان بیدار دانشگاهیان را قانع سازد بلکه با دست آویز قرار دادن احساسات و اعتقادات دینی برای پیشبرد اهداف سیاسی موجب وارد شدن خدشه بر ساحت آن بانوی والا مقام خواهد شد. واضح است که تسلط نگاهی واپسگرا و مردسالار بر وزارت علوم تنها دلیل این اقدام است. ما قطعا به هر نحو ممکن این گونه مراسم را برگزار خواهیم کرد اما نمی توانیم نگرانی خود را از تبعات تسلط چنین تفکری بر عرصه دانش و اندیشه پنهان کنیم. آیا این اقدامات مقدمه ای برای عملی ساختن نیت سهمیه بندی ورود به دانشگاهها با هدف کاهش حضور دختران وتفکیک جنسیتی در محیط دانشگاهها نیست؟

ما مصرانه می خواهیم با لغو محدودیتهای فوق نگرانی فزاینده دختران دانشجو و زنان ایرانی را برطرف کند. در غیر این صورت ما تردید نخواهیم کرد که عصر ارتجاع به دانشگاهها بازگشته است.

http://nimanasrin.blogfa.com/post-21.aspxسه شنبه 16 اسفند 1384- 7 مارس 2006