اینک در هشتمین سالگرد 18 تیر
بهروز جاوید طهرانی
بهروز جاوید طهرانی
هشت سالاز آن شبی که نیروهای لباس شخصی و حکومتی که به خوابگاه دانشجویان (کوی دانشگاه ) حمله کردند گذشت.
در آن حادثه عزت ابراهیم نژاد و دهها جوان گمنام دیگر کشته شدند، هزاران هزار جوان ایرانی بازداشت شده و سخترین شکنجه های قرون وسطائی را تحمل کردند .منوچهر محمدی از دانشجویان آزادیخواه برادر کوچک خود، اکبر محمدی را در زیر شکنجه های رژیم در زندان اوین از دست داد.
اینک پس از 8 سال من تنها بازمانده شناخته شده حادثۀ کوی دانشگاه تهران سال 1378 هستم.
در آن سال آنها ابتدا بدون داشتن گناه، وکیل و حتی دادگاهی مستقل و عادل مرا به 8 سال زندان محکوم کردند سپس بعد از گذشت 4 سال بدون در خواست شخصی مرا با عفو رهبری آزاد کردند.
زمانی هم آزاد شدم که درست 43 روز از مرگ مادرم می گذشت و رژیم حتی حاضر نشده بود تا من برای ملاقات مادرم در بیمارستان یا شرکت در مراسم ختم وی به مرخصی چند ساعته بروم.
آزادی من طولی نکشید که بدون داشتن کوچکترین مدرکی و تنها بدلیل فعالیت حقوق بشری من، وزارت اطلاعات به زعم خودش بنده را لایق آن عفو ندانسته و گفته اند باید باقی حبسم را تحمل کرده و 74 ضربه شلاق به پشت من زده شود که این هم خیلی ناعادلانه است که تاوان مغز و دستم من را پشتم پس بدهد.
اینک در هشتمین سالگرد 18 تیر ضمن زنده نگه داشتن خاطرۀ جوری که آنروز بر دانشجویان رفت از فعالین حقوق بشری در خواست می کنم تا زندانیان سیاسی گمنام را که در گوشۀ سیاه چالهای رژیم بسر می برند را شناسائی کرده و اقدامات لازم را انجام دهند.
پایدار وطن همیشه
12 -4 -1386
بهروز جاوید طهرانی
آخرین بازمانده شناخته شده از 18 تیر 1378
