گلزار خاوران سمبل شقاوت خمینی
زینت میرهاشمی
ایران نبرد
شاملو، شاعر جاودانه چه زیبا سروده است:
«به نام این به خون خفتگان
من اعلام جرم می کنم
به نام اینان
که خونشان نشسته بر سرزمین من
من اعلام جرم می کنم
علیه جلاد
که فرمان قتل را داده است....»
آدینه 9 شهریور، گورستان خاوران بار دیگر شاهد حضور مادران، خواهران و خانواده های جاودانگان راه آزادی، قتل عام شدگان تابستان سال 67 بود. در این مراسم با شکوه، تعداد زیادی از جوانان، دانشجویان و به ویژه زنان با حضورشان، به سمبلهای آژادی و مقاومت، درود فرستادند. علیرغم فشارهای پلیسی و تلفن زدنهای ماموران به خانواده ها، مراسم روز جمعه با شکوه برگزار شد. در این مراسم چند سرود حماسی خوانده شد و چند خاطره از اعدام شدگان بیان شد.
اگر چه جمهوری اسلامی بعد از 26 سال، با همه ابعاد ستمگری، اعدام و کشتن، همه روزها را به روز مشخص در تاریخ مبارزه مردم علیه استبداد تبدیل کرده است، اما قتل عام زندانیان سیاسی در طی چند هفته و خاک سپاری جمعی آنها، شقاوت و بی رحمی کسانی را نشان می دهد که منافع خودشان را با خون مخالفانشان آبیاری کرده اند. مبارزانی که با وجدانهایی انسانی و در دفاع از آزادی علیه ظلم شوریدند و عصیان کردند و چوبه های دار را در برابر فرومایگان قدرت بوسیدند. تمام کسانی که در قدرت بوده اند و چشمشان را برای حفظ خیمه نظام ولایت فقیه بر فرمان خمینی برای قتل عام زندانیان بستند و سکوت کردند و همچنین کارگزارانی که دم بر نیاوردند و بر اجرای این فرمان صحه گذاشتند، باید برای جرمشان محاکمه شوند.
بنابراین هر سال در مرداد و شهریور، زمان پیمان بستن با عزیزانی است که در گلزار خاوران آرمیده اند. پیمانی با بازماندگان آنها که نخواهیم گذاشت این جنایت فراموش شود و نیز نمی گذاریم که آمران و عاملان آن آرام بگیرند.
