رژیم ولایت فقیه و دولت امنیتی – نظامی آن ناتوان از پاسخگویی به خواستهای به حق مردم تنها راه سرکوب و ضرب و شتم را می شناسد. اعتراضات مسالمت جویانه کارگران و حقوق بگیران با ضرب و شتم و زندان پاسخ می گیرد و هیچ امیدی به بهبود وضعیت معاش آنان وجود ندارد و یا دولت و رژیم نیز قولی برای آن نمی دهند.
راه چاره همبستگی همه اقشار مزدبگیر و بیکار است.
تنها در یک قیام همبسته با همکاری همه اقشار اجتماعی می شود رژیم سرکوبگر و غارتگر را برانداخت و راهی برای بهبود اوضاع پیدا کرد.
تورم افسار گسیخته و سیر صعودی قیمتها امان مردم را بریده است. اقتصاد کشور به دلیل تزریق بی رویه پول نفت نزدیک به ورشکسته است و همراه با رشد نقدینگی، سیل واردات بسیاری از کارخانجات را به ورشکستگی کشانده و عده بسیاری بیکار شده اند. به غیر از آن، دستمزد ناچیز حقوق بگیران شاغل نیز در اندازه ای نیست که قادر باشد حداقل نیاز خانواده آنها را تامین کند. به همین دلیل تنها راه باقی مانده اعتراض و اعتصاب است.
اعتصابهای پی در پی، تظاهراتهای روزانه و تجمعهای اعتراضی به جان آمدگان مورد توجه مقامات قرار نمی گیرد و برای مقابله با آن نیروهای سرکوبگر دست به خشونت می زنند. در این تجمعها معترضان به جای دسترسی به مسوولان و چاره جویی برای عبور از وضعیت موجود، یا به شدت مورد ضرب و شتم قرار می گیرند و یا دستگیر شده روانه بازداشتگاه های رژیم می گردند. در روزهای گذشته نیروهای سرکوبگر برای درهم کوبیدن اعتراض کارگران لاستیک البرز به ماموران آتش نشانی دستور می دهند تا بر سر آنان آب جوش بریزند. اما ماموران اتش نشانی در همبستگی با کارگران از این دستور غیر انسانی سرپیچی می کنند و در ادامه 6 نفر از آنان بازداشت می شوند. سرکوبگران که موفق به سرکوبی کارگران نمی شوند، با تخریب دیوار وارد محوطه کارخانه می شوند و صدها تن از آنان را بازداشت می کنند. اما اینکار آنان با اعتراض یکپارچه کارگران مواجه می شود تا جایی که مجبور می شوند همه آنان را به جز یک نفر آزاد کنند. اما کارگران گفته اند تا آزادی همان یک نفر دست از تجمع دست برنخواهند داشت و حاضر به پراکنده شدن نیستند.
از شهرهای دیگر نیز خبر می رسد در نزدیک به همه کارگاه ها و کارخانه ها اعتصاب و تحصن وجود دارد و اکثر شهرهای کشور شاهد اعتراضات کارگران به عدم دریافت حقوق، دستمزد ناکافی و گرانی و بی سروسامانی است.
به غیر از آن، معلمان و دیگر اقشار دستمزد بگیر نیز با برپایی اعتراضاتی مشابه خواهان بهبود وضعیت دستمزد و یا حقوق عقب افتاده خود هستند که در همه موارد با برخورد شدید نیروهای سرکوبگر مواجه شده و بسیاری دستگیر و روانه بازداشتگاه ها شده اند.
رژیم ولایت فقیه و دولت امنیتی – نظامی آن ناتوان از پاسخگویی به خواستهای به حق مردم تنها راه سرکوب و ضرب و شتم را می شناسد. اعتراضات مسالمت جویانه کارگران و حقوق بگیران با ضرب و شتم و زندان پاسخ می گیرد و هیچ امیدی به بهبود وضعیت معاش آنان وجود ندارد و یا دولت و رژیم نیز قولی برای آن نمی دهند.
راه چاره همبستگی همه اقشار مزدبگیر و بیکار است. تنها در یک قیام همبسته با همکاری همه اقشار اجتماعی می شود رژیم سرکوبگر و غارتگر را برانداخت و راهی برای بهبود اوضاع پیدا کرد.
اعتصابهای پی در پی، تظاهراتهای روزانه و تجمعهای اعتراضی به جان آمدگان مورد توجه مقامات قرار نمی گیرد و برای مقابله با آن نیروهای سرکوبگر دست به خشونت می زنند. در این تجمعها معترضان به جای دسترسی به مسوولان و چاره جویی برای عبور از وضعیت موجود، یا به شدت مورد ضرب و شتم قرار می گیرند و یا دستگیر شده روانه بازداشتگاه های رژیم می گردند. در روزهای گذشته نیروهای سرکوبگر برای درهم کوبیدن اعتراض کارگران لاستیک البرز به ماموران آتش نشانی دستور می دهند تا بر سر آنان آب جوش بریزند. اما ماموران اتش نشانی در همبستگی با کارگران از این دستور غیر انسانی سرپیچی می کنند و در ادامه 6 نفر از آنان بازداشت می شوند. سرکوبگران که موفق به سرکوبی کارگران نمی شوند، با تخریب دیوار وارد محوطه کارخانه می شوند و صدها تن از آنان را بازداشت می کنند. اما اینکار آنان با اعتراض یکپارچه کارگران مواجه می شود تا جایی که مجبور می شوند همه آنان را به جز یک نفر آزاد کنند. اما کارگران گفته اند تا آزادی همان یک نفر دست از تجمع دست برنخواهند داشت و حاضر به پراکنده شدن نیستند.
از شهرهای دیگر نیز خبر می رسد در نزدیک به همه کارگاه ها و کارخانه ها اعتصاب و تحصن وجود دارد و اکثر شهرهای کشور شاهد اعتراضات کارگران به عدم دریافت حقوق، دستمزد ناکافی و گرانی و بی سروسامانی است.
به غیر از آن، معلمان و دیگر اقشار دستمزد بگیر نیز با برپایی اعتراضاتی مشابه خواهان بهبود وضعیت دستمزد و یا حقوق عقب افتاده خود هستند که در همه موارد با برخورد شدید نیروهای سرکوبگر مواجه شده و بسیاری دستگیر و روانه بازداشتگاه ها شده اند.
رژیم ولایت فقیه و دولت امنیتی – نظامی آن ناتوان از پاسخگویی به خواستهای به حق مردم تنها راه سرکوب و ضرب و شتم را می شناسد. اعتراضات مسالمت جویانه کارگران و حقوق بگیران با ضرب و شتم و زندان پاسخ می گیرد و هیچ امیدی به بهبود وضعیت معاش آنان وجود ندارد و یا دولت و رژیم نیز قولی برای آن نمی دهند.
راه چاره همبستگی همه اقشار مزدبگیر و بیکار است. تنها در یک قیام همبسته با همکاری همه اقشار اجتماعی می شود رژیم سرکوبگر و غارتگر را برانداخت و راهی برای بهبود اوضاع پیدا کرد.
